Mijn passie is gegroeid vanuit een diep verlangen. Een verlangen om mezelf te mogen zijn, om te mogen genieten van het leven, te ontvangen, klungelen en spelen. Dat ik zo vol levensvreugde mag lopen, dat deze vanzelf gaat overstromen naar mijn omgeving. 

​

Mijn passie is ook gegroeid vanuit pijn en frustratie. Pijn bij het vrijen, pijn van het mezelf voorbij lopen in de zoektocht naar waardering van de ander, de grenzen die ik niet kon uitspreken en het niet begrijpen van mijn seksualiteit.

 

En frustratie, dat er nog steeds zoveel taboes bestaan over ons lichaam en onze natuurlijke staat van zijn. Dat seksualiteit vastloopt

in geloofssystemen, dat we bang zijn om onze authenticiteit te laten zien en dat er zo weinig plaatsen zijn waar we hier open en veilig over kunnen delen.

​

Mijn passie gelooft. Het gelooft dat het anders kan. Het gelooft in de taal van ons lichaam, in de weg van de minste weerstand, in helend plezier, in onze natuurlijke staat dat wil leven, groeien, bewegen en spelen, in de toestemming en de ruimte om te mogen 'zijn'. Het gelooft dat het anders kan, als we bereid zijn te gaan kijken, diep vanbinnen, naar de schoonheid van onze kracht en de verborgen kadootjes van onze struikelblokken. Wanneer we mogen voelen en vertrouwen dat alles danst in de balans van het leven.